سال تداوم شكست هاي آمريكا در عراق

سال گذشته ميلادي درحالي سپري شد كه مسائل عراق همچنان در صدر اخبار رسانه هاي خبري جهان قرار داشت و اگرچه آمريكايي ها مدعي شدند اوضاع در عراق را تا حدودي تحت كنترل در آورده اند ولي اين ادعا نمي تواند نافي اين واقعيت باشد كه سال گذشته ميلادي نيز سال تداوم شكست هاي آمريكا در عراق و ادامه گرفتاري واشنگتن در باتلاق آن كشور بود.

سال ميلادي گذشته در عين حال سال تلاش عراقي ها براي ايجاد زمينه خروج اشغالگران و اعاده حاكميت ملي بر كشورشان بود. عراقي ها در تيرماه گذشته آغاز عقب نشيني نظاميان آمريكايي از شهرهاي اين كشور را جشن گرفتند تا به جهان اين پيام را برسانند كه احتياجي به حضور اين مهمانان ناخوانده ندارند و به واشنگتن نيز نشان دهند برخلاف انتظار دولت آمريكا عراقي ها نه تنها به عنوان ناجي به آنان نمي نگرند بلكه آنان را عامل اصلي فلاكت و شرايط مصيبت بار خود مي دانند و براي خروج دائمي اشغالگران روز شماري مي كنند.

اين جشن عراقي ها البته با وقوع چندين انفجار خونبار در ماههاي اخير همراه شد تا اين واقعيت مورد تاكيد قرار گيرد كه جشن واقعي ملت عراق زماني است كه تمامي بيگانگان از كشورشان خارج شوند.

از اينرو بايد گفت كه آمريكايي ها در يكسال گذشته در دو جبهه متحمل شكست شدند يعني علاوه بر اينكه تلفات سنگيني بر نظاميان آن كشور وارد شد مجبور شدند در سايه انزجار ملت عراق و بدون اينكه به هيچ يك از اهداف خود از لشكركشي به عراق دست يافته باشند به طرح عقب نشيني از عراق تن دهند. آمريكائي ها به همين دليل بر توطئه هاي خود براي تاثيرگذاري هرچه بيشتر در صحنه سياسي عراق افزودند تا در صورت اجبار براي خروج كامل از اين كشور پايگاه هايي در داخل عراق براي ادامه نفوذ در اختيار داشته باشند. طبق توافقنامه امنيتي بغداد ـ واشنگتن خروج نيروهاي آمريكايي از عراق بايد تا اول زمستان سال آينده تكميل شود.

در پي طرح زمزمه خروج نظاميان آمريكايي واشنگتن تحركات براي باز گرداندن عناصر حزب بعث و عوامل وابسته به خود به داخل هيات حاكمه آمريكا را به شدت افزايش داد.

طرح و تكرار مقوله لزوم دستيابي عراقي ها به « دولت وحدت ملي » و فشار شديد آمريكا به بغداد براي پذيرش اين طرح در همين چارچوب قرار داشت . آمريكايي ها نقشه وارد ساختن بعثي ها به حكومت را از مدتها قبل و به طور مشخص از زمان پيروزي ائتلاف شيعه در انتخابات چهار سال قبل دنبال كرده اند. زماني كه اشغالگران با پيروزي غيرمنتظره و چشمگير شيعيان در انتخابات سراسري گذشته و متعاقب آن تشكيل دولت با اكثريت شيعه مواجه شدند و دريافتند كه دولت برآمده از راي مردم داراي هويتي نسبتا مستقل و ضدآمريكايي است كه با مراجع مذهبي نيز ارتباط بسيار نزديكي دارد به انواع حيله ها براي تغيير وضعيت پيش آمده متوسل شدند ولي تاكنون اين تلاش ها حاصلي نداشته است . قطعا براي آمريكايي ها پذيرش اين امر بسيار دشوار بود كه با صرف هزينه هاي سنگين نظامي و مالي جرياني بر سر كار باشد كه مطيع و سرسپرده آمريكا نباشد. با اينحال شرايط بسيار دشواري كه در عراق دچار آن شدند امكان مانور و فراغ بال را از آنها گرفت . اين باتلاق آنچنان عميق شد كه آمريكايي ها را واداشت تنها فقط به خروج آبرومندانه از آن بينديشند.

دولت بوش با محاسبات كاملا ناشيانه آمريكا را در باتلاقي بسيار مخوف گرفتار ساخت و مقامات واشنگتن به اين جمع بندي رسيدند كه درصورت غفلت در عراق با وضعيتي به مراتب بدتر از ويتنام روبرو خواهند شد.

اساسا روي كار آوردن باراك اوباما با شعارهاي صلح طلبانه و ادعاي ايجاد تغيير به همين خاطر بود كه وي بتواند زمينه خروجي آبرومندانه از عراق را براي آمريكا فراهم سازد. ضمن اينكه دولتمردان آمريكا در داخل نيز به شدت تحت فشار افكار عمومي قرار داشتند و روز به روز بر اعتراضات و خشم آمريكايي ها كه هم مال و هم سربازان اين كشور را در راه جنگي بيهوده از دست مي دادند افزوده مي شد. از اينرو سياست گزاران آمريكا در صدد برآمدند با طرح صلح طلبي و خروج نيروهاي آمريكايي از عراق از زبان اوباما اين فشارها را خنثي سازند. البته بايد در نظر داشت طرح خارج ساختن نيروها از عراق تاكنون تنها محدود به عقب نشيني نيروهاي آمريكايي از شهرهاي بزرگ محدود بوده است و به جز چند هزار نيرويي كه اخيرا اوباما دستور انتقال آنان را از عراق به افغانستان صادر كرد 130 هزار نظامي ديگر اين كشور همچنان در خاك عراق حضور دارند و با توجه به ماهيت امپرياليستي آمريكا بسيار بعيد است واشنگتن اين نيروها را بدون دستيابي به امتيازاتي اساسي از عراق خارج سازد.

درحالي كه باراك اوباما در ديدار ماه گذشته خود با نوري مالكي نخست وزير عراق بر پايبندي واشنگتن به تعهدش در خارج ساختن نيروهاي آمريكايي در موعد مقرر يعني آخر سال 2010 ميلادي تاكيد كرد برخي مقامات آمريكايي از جمله وزير دفاع آن كشور اعلام كرده اند درصورت لزوم نيروهاي آمريكايي حتي پس از پايان مهلت مقرر در عراق باقي خواهند ماند.

اشغالگران در سال ميلادي گذشته توطئه هاي متعددي را براي تداوم حضور مستقيم و غيرمستقيم خود در عراق شكل دادند كه قطعا اين گونه توطئه ها در سال جديد نيز با توجه به اينكه سال آخر حضور نظامي آمريكايي ها در عراق اعلام شده است افزايش خواهد يافت و اين واقعيت هوشياري بيشتر مردم عراق و وحدت در ميان گروهها و جناح هاي سياسي اين كشور را مي طلبد.